John Galsworthy The Nobel Prize 1932

𝐉𝐨𝐡𝐧 𝐆𝐚𝐥𝐬𝐰𝐨𝐫𝐭𝐡𝐲 był jedynakiem w zamożnej rodzinie ziemiańskiej, osiadłej w hrabstwie Devon.

⊿ Uczył się najpierw w ekskluzywnej szkole, później na uniwersytecie w Oxfordzie. Został adwokatem, ale nie podjął praktyki zawodowej. Oddał się całkowicie czytaniu książek i podróżowaniu po świecie. Podczas jednego z wyjazdów poznał Josepha Conrada.

⊿ Postanowił zostać pisarzem dopiero w wieku 28. lat. Namówiła go do tego żona jego kuzyna, z którą miał… romans.

⊿ Pierwszą pozycją w jego dorobku, do której się przyznawał, była powieść „Wyspiarscy faryzeusze”.

W tym samym roku umiera jego ojciec, a on wraz z ogromnym spadkiem zyskuje finansową niezależność. Odtąd może bez przeszkód poświęcić się pracy pisarskiej.

⊿ W tym też czasie przeprowadza się do niego była kochanka, która jest w trakcie rozwodu. Pobierają się, co zostaje zbojkotowane przez większą część rodziny.

⊿ Odpowiedzią Galsworthy’ego na zaczepki krewnych jest powieść „Posiadacz”, która stała się pierwszą częścią jego najwybitniejszego dzieła „Saga rodu Forsyte’ów”. Pisarz przedstawia w nim dzieje reprezentatywnej dla wyższych warstw mieszczaństwa angielskiego rodziny, w której wartością nadrzędną jest pieniądz.

⊿ Dąży do zmiany ustawy o cenzurze, o rozwodach, o prawie wyborczym dla kobiet. W 1917 roku odmawia przyjęcia tytułu szlacheckiego, twierdząc, że „pisarze i reformatorzy tytułów nie powinni przyjmować”.

⊿ Nagrodę Nobla dostaje w wieku 65. lat. Na ceremonię wręczenia nie może przybyć z powodu guza mózgu. Umiera dwa miesiące później, a całe honorarium zgodnie z jego wolą przeznaczone zostaje na działalność PEN-Clubu, którego był założycielem i pierwszym prezesem.

⊿ Naczelną cechą prozy Galsworthy’ego była skłonność do współczucia wobec ludzkiej krzywdy i zatracania wartości.

➟ Źródło informacji:

Leksykon laureatów literackiej Nagrody Nobla/ Grzegorz Górny, Zebra 1993