PRZYCZAJONY GENIUSZ JANUSZ GAJOS Jacek Wakar

 

Rasowy napastnik, niedźwiedź brunatny, postać z Dostojewskiego, perfekcyjna perfekcja, aktorski cud na scenie… GAJOS MOŻE ZAGRAĆ WSZYSTKO!

Bernadeta poleca...
Przyczajony geniusz. Opowieści o Januszu Gajosie/Jacek Wakar , Wydawnictwo Czerwone i Czarne 2019
Biografie aktorów

Opowieści na temat Janusza Gajosa snują jego przyjaciele, aktorzy, reżyserzy, szefowie, ale przede wszystkim znawcy jego talentu i niezwykłej osobowości.

Droga do aktorstwa Janusza Gajosa nie była prosta. Czterokrotnie zdawał do Szkoły Filmowej, w międzyczasie pracował w teatrze lalkowym w Będzinie.

Z dala od wielkiej sceny, zdobywał doświadczenie w komedii, jak wyznaje najtrudniejszym teatralnym gatunku. Bo w komedii bohater musi być prawdziwy, tu prawda sprawdza się natychmiast.

 Jego przygodą, w której świetnie się czuł, były też występy w bajkach dla dzieci.

Popularność, jak dziś trudno sobie wyobrazić, przyniosła mu rola Janka Kosa w serialu „Czterej pancerni i pies”, a potem Tureckiego w kabarecie Olgi Lipińskiej. Życie Gajosa to jednak ciągła ucieczka przed tymi rolami, które mogły stać się pułapką na zawsze.

Czytając książkę mamy przed oczami szereg innych jego wielkich kreacji : w „Przesłuchaniu” z Krystyną Jandą, w „Garderobianym” z Janem Englertem, w „Tutam” z Joanną Żółkowską, czy w „Udręce życia” z Anną Seniuk, która mówi o prawdziwym artystycznym wyzwaniu, i tym, że byli w sztuce zdani prawie wyłącznie na siebie.

Różnorodność ról teatralnych i filmowych była dla Gajosa (jak mówią wszyscy) jego wielkim zwycięstwem.

Gajos występował na deskach wielu teatrów. Gościł go Teatr Jaracza w Łodzi, Teatr Dzieci Zagłębia,  Teatr im. Słowackiego w Krakowie, Teatr Groteska w Krakowie, Teatr Współczesny w Warszawie, Teatr Narodowy w Warszawie, Teatr Powszechny w Warszawie, Teatr Telewizji… Występował również w licznych produkcjach filmowych.

Nie sposób wymienić wszystkich ról teatralnych i filmowych Janusza Gajosa.  Czytając książkę, możemy jednak poczuć atmosferę jaka panowała podczas ich tworzenia, wspomnienia anegdot z prób i spektakli, czy spotkań „po pracy”. Spotkań, których właściwie Gajos nie lubił, twierdząc, „że nie jest duszą towarzystwa”, ale bywał na nich.  Nie przepadał też za spotkaniami z publicznością.

Aktorzy w swoich wspomnieniach o koledze mówią:

 - Utalentowany aktor, który nie musi grać głównej roli, aby skupić na sobie uwagę całej widowni.

- Jest wielkim aktorem, któremu można powierzyć wszystkie role, bo Gajos może zagrać wszystko.

- Nie chadza wytyczonymi ścieżkami tylko oryginalnymi. Ma jeszcze jedną rzecz, ludzki wdzięk. 

- Za to jak gra pijanych, należą mu się wszystkie Oskary świata. To mistrz, który nigdy nie stwarza problemów podczas pracy.

- Jego miłość do fotografii to chyba tęsknota do sztuki w ogóle. Robi piękne zdjęcia, organizuje swoje wystawy fotograficzne.  Wakacje spędza nad morzem, wyjeżdża do Kuźnic, gdzie fotografuje pobliskie cudownie puste plaże.

-  Janusz Gajos jest ciepłym, dobrym człowiekiem, świetnym aktorem, któremu nigdy nie uderzyła woda sodowa do głowy, mówią przyjaciele.

- Jest supermanen, fachowcem, najbardziej kochanym aktorem, partnerem, który słucha, niespotykanie poważnym błaznem, przyczajonym geniuszem, rasowym napastnikiem, niedźwiedziem brunatnym, postacią z Dostojewskiego, perfekcyjną perfekcją, aktorskim cudem na scenie, i …

Książka napisana lekkim stylem, czasem pełna humory, czasem zaskakująca… Wspomnienia aktorów obejmują lata młodości Janusza Gajosa i ich wspólną pracę, jak również wielki dojrzały dorobek artysty.

Opowieści, wywiady czyta się z wielkim zainteresowaniem i przyjemnością.

To opowieść o geniuszu… i aktorskim cudzie na scenie.

Polecam,
Bernadeta